Koronawirus – jak rozmawiać o nim z dzieckiem? Poznaj rady terapeutki

Jak pomóc dziecku zrozumieć i odnaleźć się w obecnej sytuacji? Zapytaliśmy o to Monikę Perdjon, terapeutkę, interwentkę kryzysową (Relacje Monika Perdjon). Jej porady z pewnością ułatwią komunikację i pozwolą utrzymać dobre samopoczucie maluchów.

Więcej czasu spędzanego w domach możemy poświęcić na pielęgnowanie naszej wyjątkowej więzi z dziećmi. Otoczmy je opieką, zaproponujmy wspólne spędzanie czasu i pomóżmy przeczekać okres izolacji w atmosferze wzajemnego wsparcia i rodzinnego ciepła.

Od czego zacząć?

Obserwujmy nasze dzieci. Zwróćmy uwagę, czy dopytują o to, co się dzieje? Dziecko może przeżywać w tym trudnym czasie zarówno strach, smutek, jak i złość. W związku z tym czasem staje się nadpobudliwe lub płaczliwe. Może chcieć cały czas się tulić albo przeciwnie – być trochę wycofane. Przyjrzyjmy się też własnym uczuciom. Im bardziej będziemy panikować, tym więcej z tego udzieli się naszym dzieciom. Pamiętajmy, że maluchy słyszą, kiedy rozmawiamy przez telefon albo oglądamy wiadomości. Bywają świadkami sytuacji, które pewnie nie do końca rozumieją. Zachowujmy więc spokój i opanowanie, nie tylko w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem, ale również w relacji z partnerem czy podczas pracy. Dajmy rodzinie dobry przykład i pokażmy najlepszą wersję siebie.

Jak rozmawiać o emocjach?

Przede wszystkim powinniśmy z dziećmi rozmawiać otwarcie. Nie negujmy tego, co czuje maluch, np. mówiąc, że nie powinien się bać. Pomóżmy mu nazwać to, co czuje i zapewnijmy, że ma prawo tak się czuć. Pozwólmy dziecku wyrażać trudne emocje. Opowiedzmy, w jaki sposób my sobie z nimi radzimy i zapytajmy, czego dziecko potrzebuje od nas, aby poczuć się lepiej. Spróbujmy razem poszukać rozwiązań. Pomóc może np. wspólne rysowanie czy gry planszowe. Czas spędzony wspólnie.

Zapewnijmy dziecko, że robimy wszystko, aby zadbać o nasze wspólne bezpieczeństwo. Ważne żebyśmy pokazali konkretne działania, takie jak np. noszenie maseczek, rezygnacja ze spotkań ze znajomymi, zażywanie witamin. Starajmy się odpowiedzieć na każde pytanie, ale bez wdawania się w szczegóły. Jeśli dziecko będzie chciało wiedzieć więcej, samo nas dopyta. Nie bójmy się przyznać, że czegoś nie wiemy. To buduje zaufanie i zawsze jest lepsze niż wymyślanie odpowiedzi.

“Czasem już świadomość, że nie jesteśmy sami, wystarczy, by złagodzić lęk”.

Zapewnijmy dziecko o naszej obecności i o tym, że w każdej chwili może do nas przyjść i porozmawiać. Czasem już świadomość, że nie jesteśmy sami, że mamy na kogo liczyć – wystarczy, by złagodzić lęk. Pamiętajmy również o starszych dzieciach. W tym szczególnym czasie warto przyglądać się temu, co dziecko robi w sieci, jak długo i jakie emocje temu towarzyszą. Dzieci potrzebują pewnej przewidywalności, czynności powtarzających się o określonych godzinach. To daje im poczucie kontroli i bezpieczeństwa. Warto wspólnie ustalić nowy rytm dnia – kiedy jest czas na lekcje, kiedy na zabawę, a kiedy na posiłki i sen. Zadbajmy również o kontakt z rodziną i kolegami, za którymi dziecko może tęsknić – zorganizujmy telekonferencję. To z pewnością sprawi, że nasza pociecha zakończy dzień w świetnym humorze, z uśmiechem na twarzy!